پرواز با پر و بالِ بسته
يكشنبه, ۱۷ شهریور ۱۳۹۲، ۱۱:۳۰ ب.ظ
چقدر سبک می شوم
وقتی برای دلم
نسخه ی پرواز می پیچی!
آقا، شما،
سال هاست شاهدِ منی.
شاهدِ بال های بسته ام.
و شاهد آسمان های طوفانی.
ولی راستش... بگذریم!
خودت که می دانی کافیست!
این روزها،
همه اش از تو لبریزم.
و از هر خویش تو.
و باز هم، بیمار.
شرح حالم تفاوتی ندارد. / همان نسخه ی طلایی ات را بپیچ. / هوا که ابری شد، / آسمان که گرفت، / باران که خواست ببارد، / باز هم بگو؛ بیا! / اتفاقاً من، / پرواز با پر و بال بسته را / در هوای طوفانی یاد گرفته ام.
التماس دعا
/.///-/
خدایا ما را چراغ هدایت برای شناخت راه از بیراهه و کشتی نجات برای عبور از طوفان‌های سهمگین مشکلات و مصائب و اقیانوس‌های متلاطم ابتلائات و امتحانات عنایت کن. خدایا حسین (ع) را به قلب‌های ما ببخش تا هم چراغ هدایتمان باشد هم کشتی نجات که:
«اِنَّ الحسین مصباح الهُدی و سَفینة النَجاة»